Dit is het moment: nu komt het er dus op aan. Na maanden van voorbereiding, na weken van intensief campagne voeren, zijn nu de lange uren van het wachten aangebroken. Ik reken erop dat vele kiezers op het juiste knopje zullen drukken, dan wel het correcte vakje rood zullen maken met hun potlood.
Ik breng vanmorgen in alle vroegte mijn stem uit. Dat gaat niet helemaal zonder horten of stoten. Ik blijk mijn verkeerde kiezerspasje bij me te hebben, dus moet ik weer terug naar huis. Wanneer alles administratief in orde blijkt te zijn mag ik dan toch stemmen.
De Partij voor het Fatsoen heeft lijstnummer vierenzeventig toegewezen gekregen binnen ons kiesdistrict. Ik moet lang zoeken voor ik deze lijst vind op het enorme stembiljet. Ik moet het biljet dertien keer uitvouwen, alvorens ik mijn lijst aantref in een klein hoekje rechts onderaan. Dat belooft niet veel goeds. Ik kleur alle vakjes waar mijn naam bij staat rood. Dat is een hele klus. De vriendelijke meneer van het stembureau maant mij om enige haast te maken; er staat reeds een lange rij wachtenden achter mij. Ik vouw het stembiljet weer terug en met een zucht van opluchting schuif ik het formulier in de fraaie ouderwetse stembus. Democratie is een feest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten